Wraz ze Stowarzyszeniem Pamięci Powstania Warszawskiego 1944 mamy zaszczyt zaprosić Państwa na konferencję o polskim dramacie okresu wojny i okupacji.
Celem konferencji jest w równym stopniu szerszy, syntetyczny namysł nad istotą polskiego dramatu okupacyjnego, co – raz jeszcze – próba jego analitycznego rozbioru, określenia swoistej, niepowtarzalnej w tej samej postaci w dramaturgii powojennej „anatomii” tekstu. Jak opisać strategie dramatyczne twórców piszących swoje utwory w latach 1939-1945? Nie tylko poetów najbardziej znanego kręgu „Sztuki i Narodu” – Andrzeja Trzebińskiego piszącego Aby podnieść różę…, Tadeusza Gajcego tworzącego Misterium niedzielne oraz Homera i Orchideę, Ewy Pohoskiej zapisującej Schyłek amonitów, Wojciecha Mencla piszącego Przed świtem, lecz także – poetów spoza kręgu okupacyjnego (Anny Świrszczyńskiej, Orfeusz, Jerzego Andrzejewskiego i Jerzego Zagórskiego, Święto Winkelrieda). Jak na tym tle sytuuje się wreszcie pozbawiony tytułu, niedokończony dramat Krzysztofa Kamila Baczyńskiego – jest on (mimowolnie?) integralną częścią tej „rewolucji dramatycznej” czy raczej został zaprojektowany jako jej zapora?
W jaki sposób, jakimi metodami dramaturgia wojny i okupacji wypracowuje własne założenia gatunkowe w obrębie wojennej groteski dramatycznej? Jak posługuje się kluczem antyku i dramatu antycznego, jak łączy ze sobą dramaty biblijny oraz poetycki z dramatem rewolucyjnym? Czy reguły gatunkowe to wreszcie jej sposób „otwarcia” czy „zamknięcia” głosu? Czy w wypadku dramatu okupacyjnego – założenia gatunkowe mają „skrywać” czy „odsłaniać” rzeczywiste przesłanie tekstu?
Jak w planie metateatralnym uprawia się tu grę z widzem, jak posługuje się językiem ezopowym? Gdzie leży granica pomiędzy groteską dramatyczną a okupacyjną, dramatyczną poetyką absurdu? W jaki sposób polski dramat okupacyjny gra konwencją dramatu misteryjnego, misterium historycznego, konwencjami jasełek? Wreszcie też: jakimi wyznacznikami kieruje się wojenna krytyka literacka, zwłaszcza krytyka dramatyczna (nie tylko Andrzeja Trzebińskiego)? Jaki wpływ na jej kształt mają indywidualne dyskusje dramatyczne i życie teatralne w Warszawie, Krakowie, Lwowie, Wilnie, a także Grodnie?
Jesteśmy otwarci na Państwa propozycje tematów referatów oraz ich abstrakty. Prosimy uprzejmie o przesyłanie materiałów na adres Pracowni Dramatu 1864-1939 przy Instytucie Literatury Polskiej UW: dramat.polon@uw.edu.pl do 15 września 2017 roku.
Konferencja odbędzie się w dniach 20-21 listopada 2017 r. w Sali im. J. Brudzińskiego w Pałacu Kazimierzowskim Uniwersytetu Warszawskiego, ul. Krakowskie Przedmieście 26/28, w Warszawie.
Stowarzyszenie Pamięci Powstania Warszawskiego 1944
Celem Stowarzyszenia jest kontynuowanie patriotycznych tradycji narodowych, a w szczególności kultywowanie pamięci bohaterskiego zrywu powstańczego 1944 roku, a także wychowywanie młodych pokoleń w duchu miłości do Ojczyzny, znajomości własnych dziejów, szacunku, tolerancji i poczucia godności, Stowarzyszenie skupia osoby w różnym wieku i różnych zawodów, akceptujące statutowe cele Stowarzyszenia i przekonane o potrzebie aktywnego pielęgnowania pamięci Powstania Warszawskiego, doceniające znaczenie żywej pamięci powstańczych idei, wartości i wzorów osobowych w integracji współczesnych pokoleń i tożsamości narodowej.
www.sppw1944.org